نویسنده: ابوالفضل حبیش بن ابراهیم بن محمد تفلیسی
به اهتمام: علامرضا طاهر
ابوالفضل حبیش بن ابراهیم بن محمد تفلیسی از دانشمندان قرن ششم هجری است که در علم صرف و نحو و لغت و نجوم و طب تبحر و استادی داشته و آثار گرانبهایی در این علوم از او بر جای مانده است. «قانون ادب» در ضبط کلمات عربی و بیان معانی آن لغات به فارسی است.مؤلف در مقدمه گفته که این کتاب را پس از بیان‌التصریف نوشته است. به استناد سه بیتی که در پشت نسخه‌ای از مجلد دوم قانون ادب، متعلق به کتابخانه اسعد افندی ترکیه مضبوط است، قانون ادب را در ۵۴۵ تألیف کرده است. این کتاب چه از نظر زبان عربی و چه از لحاظ زبان فارسی کتابی باارزش است؛ زیرا این کتاب که حدود شصت هزار لغت عربی دارد، یکی از قوامیس مفصل و مفید عربی به فارسی است و از نظر احتوای بر لغات و ترکیبات زبان فارسی نیز دارای قدر و اعتبار خاص است.
آثار حبیش بیش‌تر برای توده مردم بوده و طبعاً به زبانی ساده نوشته شده است. بنابراین، کتب او را در بهترین حالت می‌توان در شمار «کتب وسط» به شمار آورد. در نوشته‌های او کمتر به نمونه بالینی و تجربه‌های پزشکی خود او اشاره شده است. حبیش نوآوری و دیدگاه انتقادی کمی نسبت به آرای گذشتگان دارد. او داروی تازه‌ای نیافته و به بیماریهای همه‌گیر دوران خود اشاره‌ای نکرده است.
